การล่วงละเมิดทางเพศ
เป็นสิ่งผิดกฎหมายในการล่วงละเมิดต่อบุคคล (ผู้สมัครงานหรือพนักงาน) อันเนื่องมาจากเพศของบุคคลนั้น การล่วงละเมิดอาจรวมถึง “การล่วงละเมิดทางเพศ” หรือการคุกคามทางเพศที่ไม่พึงปรารถนา การเรียกร้องผลประโยชน์ทางเพศ และการล่วงละเมิดทางเพศในลักษณะอื่น ๆ ทั้งทางวาจาหรือทางกาย
อย่างไรก็ตาม การล่วงละเมิดไม่จำเป็นต้องมีลักษณะทางเพศ และอาจรวมถึงคำพูดที่ไม่เหมาะสมเกี่ยวกับเพศของบุคคลหนึ่งๆ เช่น เป็นสิ่งผิดกฎหมายในการล่วงละเมิดผู้หญิงโดยการแสดงความคิดเห็นที่ไม่เหมาะสมเกี่ยวกับผู้หญิงโดยทั่วไป
ทั้งเหยื่อและผู้กระทำการล่วงละเมิดอาจเป็นได้ทั้งหญิงหรือชาย และเหยื่อและผู้กระทำการล่วงละเมิดอาจเป็นเพศเดียวกันก็ได้
แม้กฎหมายจะไม่ได้ห้ามการพูดเล่นธรรมดา คำพูดที่ไม่ถูกต้องตามกาลเทศะ หรือเหตุการณ์แยกต่างหากที่ไม่จริงจังมากเท่าใด แต่การล่วงละเมิดเป็นสิ่งผิดกฎหมายหากเกิดขึ้นบ่อยหรือรุนแรงจนทำให้เกิดสภาพแวดล้อมการทำงานที่เป็นปฏิปักษ์หรือคุกคาม หรือเมื่อส่งผลให้เกิดการตัดสินใจที่ไม่พึงประสงค์เกี่ยวกับการงาน (เช่น เหยื่อถูกไล่ออกหรือลดตำแหน่ง)
ผู้กระทำการล่วงละเมิดอาจเป็นหัวหน้างานของผู้ถูกกระทำ หัวหน้างานในส่วนอื่น เพื่อนร่วมงาน หรือผู้ที่ไม่ใช่พนักงานของนายจ้าง เช่น ลูกค้าหรือผู้รับบริการ
นายจ้างที่ครอบคลุม
มีพนักงาน 15 คนขึ้นไป
ขีดจำกัดด้านเวลา
180 วันในการยื่นคำร้อง
(อาจขยายเวลาได้ตามกฎหมายมลรัฐ)
พนักงานรัฐบาลกลางมีเวลา 45 วันในการติดต่อที่ปรึกษา EEO
หากต้องการข้อมูลเพิ่มเติม โปรดดูที่
· เอกสารข้อเท็จจริง : การเลือกปฏิบัติเกี่ยวกับการล่วงละเมิดทางเพศ
· มาตรา 7 ของกฎหมายสิทธิพลเมือง ปี ค.ศ. 1964
· ข้อบังคับ : 29 C.F.R. Part 1604.11
· สถิติ